Το ραντεβού μαζί του ήταν από την αρχή… ψηφιακό. Το σημείο συνάντησής μας με τον υπουργό ψηφιακής διακυβέρνησης Δημήτρη Παπαστεργίου ήταν το καφέ «Boheme» στην παραλία της Πυλαίας στις 3. Στις τρεις παρά δέκα έλαβα το εξής μήνυμα στο WhatsApp. 

«Σύμφωνα με το GPS θα είμαι εκεί στις 15.10. Συγγνώμη για την καθυστέρηση». Όταν ξεκινήσαμε την κουβέντα μιλήσαμε για πολλά. Για τα Τρίκαλα, την παιδική του ηλικία, την τρέλα του -όπως λέει- με τις κατασκευές («κατσαβίδι κολλητήρι, ηλεκτρονικά»), την τρέλα του για τη μουσική και τον David Bowie, αλλά και την αφοσίωσή του στην πληροφορική, τα ψηφιακά και το υπουργείο ψηφιακής διακυβέρνησης. 

«Ποιο είναι το στοίχημα για το μέλλον;» τον ρώτησα προς το τέλος. Από την απάντησή του κρατώ μια φράση: Να είναι όλο το κράτος στο κινητό κάθε πολίτη και ο καθένας να παίζει το κράτος στα δάκτυλά του.

Υπάρχει χρόνος για πρωινό καφέ;

Μέσα στην εβδομάδα βάζουμε πρωινούς καφέδες με την ομάδα στο υπουργείο. Γιατί πρέπει να συντονιζόμαστε. Αλλιώς χανόμαστε (γελάει).

Φαντάζομαι ότι άλλη ήταν ατμόσφαιρα το πρωί στα Τρίκαλα στο δημαρχείο και άλλη σήμερα στην Αθήνα στο υπουργείο…

Στο δημαρχείο είχαμε κάθε Δευτέρα πρωινό καφέ με αντιδημάρχους. Το κλίμα στο υπουργείο είναι πιο συνεργατικό, γιατί έχεις να κάνεις με γενικούς γραμματείς και με υφυπουργούς.

Ο καφές παραμένει ο ίδιος; Τώρα παραγγείλατε καπουτσίνο…

Καπουτσίνο. Όταν πιάσουν λίγο οι ζέστες το γυρνάμε σε fredo (γελάει).

Γεννημένος στα Τρίκαλα λίγες ημέρες πριν την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Είμαι παιδί του Πολυτεχνείου. Γεννήθηκα 15 ημέρες πριν την εξέγερση.

Οι γονείς;

Ο πατέρας μου μηχανικός, αλλά και δήμαρχος για αρκετά χρόνια στα Τρίκαλα. Το 1975 στις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές εξελέγη δήμαρχος. Η αλήθεια είναι πως μεγάλωσα σε ένα σπίτι, όπου η αυτοδιοίκηση ήταν πολύ ψηλά. Και αυτό είναι αλήθεια πως μου βγήκε στην πορεία.

Η μαμά;

Η μαμά συμβολαιογράφος. Και μάλιστα τώρα με την κουβέντα που είχαμε με τους συμβολαιογράφους για τα θέματα του κτηματολογίου προσέγγισα τον κλάδο με ιδιαίτερη αγάπη, γιατί μεγάλωσα σε συμβολαιογραφείο.

Κουμάντο στο σπίτι ποιος έκανε; Ο μπαμπάς ή η μαμά;

Η μαμά γιατί ο μπαμπάς ως δήμαρχος έλλειπε.

Αδέλφια;

Άλλα δύο. Είμαι ο μικρός της οικογένειας. Η αδελφή μου είναι καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στην πληροφορική και ο αδελφός μου δικηγόρος στην Αθήνα.

Διακοπές στην Κεφαλονιά με την οικογένειά του, νωρίς τη δεκαετία του 80. Ο Δημήτρης Παπαστεργίου διακρίνεται στη μέση, στην αγκαλιά του πατέρα του

Ποια είναι η πρώτη ανάμνηση που σας έρχεται στο μυαλό;

Εκλογές θυμάμαι στη ζωή μου (γελάει). Γιατί στην οικογένεια είχαμε συνεχείς εκλογές.

Τι κάνατε ευχάριστα εκείνα τα χρόνια; Μπάλα; Αθλητισμό;

Μουσική και ραδιόφωνο. Ήμουν πολύ φάλτσος για να παίξω μουσική και να τραγουδήσω ο ίδιος, αλλά έκανα ραδιόφωνο. Είχα έρωτα με τη μουσική και τα βινύλια και σήμερα έχω πολύ μεγάλη συλλογή.

Πόσα βινύλια;

Περίπου 10.000.

Τι μουσική κατεύθυνση;

Μουσικά είμαι παιδί της δεκαετίας του 80, οπότε έχω ποπ και ροκ ακούσματα. Η δισκοθήκη βέβαια έχει και ελληνικά, έχει γενικά διάφορα. Τα 45άρια που έχω λόγω του έρωτά μου με τα jukebox περιέχουν και λαϊκά της δεκαετίας του 60.

Δεκαετία του 90, μαζί με τον κολλητό του Κώστα και τον Θωμά σε εκδήλωση του ραδιοφώνου του. Διακρίνεται πρώτος από δεξιά

Υπάρχει αγαπημένο γκρουπ;

Γκρουπ όχι. Θα έλεγα ότι έχω τρέλα με τον David Bowie, που μου αρέσει πάρα πολύ. Ακόμη ψάχνω σπάνια δισκάκια του. Επίσης τρέλα με τον Barry White.

Πιο καλό δίσκο του Βowie ποιον θεωρείτε;

Το Space Odity.

Είναι αλήθεια ότι δεν περίμενα ότι θα φτάναμε μέχρι τον Bowie στη σημερινή συζήτηση. Από αθλητισμό; Ξέρω ότι παίζατε μπάσκετ…

Ναι, αλλά δεν ήμουν κανένας φοβερός αθλητής ούτε η σωματική μου διάπλαση με βοηθούσε ούτε είχα καμία πνευματική επιθυμία να το κάνω. Λίγο μπάσκετ, λίγο ποδόσφαιρο, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο.

Μαστορέματα με μηχανές;

Αν έχετε τίποτα, είμαι ο άνθρωπός σας (γελάει). Σας το λέω ειλικρινά. Τρέλα πραγματική. Είμαι παρά πολύ καλός στα μαστορέματα. Ηλεκτρολογικά λόγω της δουλειάς μου σε χαμηλή και μέση τάση, ηλεκτρονικά τα πάντα, επισκευάζω τα πάντα (γελάει).

Καλός μαθητής ή καλός συνδικαλιστής;

Συνδικαλιστής καθόλου. Ήμουν απλά στο 15μελές. Καλός αλλά όχι ο τέλειος μαθητής. Τόσο όσο να έχω τους βαθμούς που άρεζαν στους γονείς μου και τόσο όσο για να περάσω στη Σχολή που ήθελα στα 18 μου χρόνια.

Διάβασα ότι συμμετείχατε σε μαθητικές κινητοποιήσεις και στις διαδηλώσεις για το ΤΕΦΑΑ Τρικάλων.

Αυτά ήταν στο πλαίσιο του συνδικαλισμού. Το πως διεκδικήσαμε το ΤΕΦΑΑ ήταν μια πολύ ωραία ιστορία και τελικά κερδίσαμε το Τμήμα Φυσικής Αγωγής, που είναι σήμερα ένα κόσμημα για τα πανεπιστήμια γενικά, αλλά και για το ίδιο το πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

Με υπουργό ποιον;

Αν θυμάμαι καλά με υπουργό παιδείας τον Γιώργο Σουφλιά.

Με ΝΔ η διεκδίκηση δηλαδή;

Ναι, με ΝΔ, αλλά και με ΝΔ δόθηκε τελικά η Σχολή στα Τρίκαλα.

Αποφοιτήσατε από το Πολυκλαδικό Λύκειο Τρικάλων. Γιατί;

Από ανάγκη θα έλεγα. Γιατί μετά το δημοτικό συνέχισα στο 2ο γυμνάσιο και στο 2ο Λύκειο. Αυτό σήμαινε αρκετά Αρχαία και με τα Αρχαία δεν τα πήγαινα καλά, γιατί ήμουν πάντα παιδί των Θετικών επιστημών. Δηλαδή, κατσαβίδι κολλητήρι, ηλεκτρονικά (γελάει). Οπότε στη Β’ Λυκείου όταν είδα ότι με τα αρχαία δε τα πήγαινα καλά άλλαξα σχολείο και πήγα στο Πολυκλαδικό.

Κάπως έτσι ήρθε και η Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών στο Πολυτεχνείο;

Νομίζω ότι το είχα αποφασίσει από το δημοτικό ότι θέλω να πάω σε τέτοια Σχολή. Είχα τρέλα με τα ηλεκτρονικά, τρέλα με τους πομπούς και με το ραδιόφωνο. Οπότε είπα ότι μία είναι η Σχολή όπου θέλω να μάθω για μικροκύματα, για κεραίες, για πομπούς, για συστήματα. Ήταν μονόδρομος.

Πειρατής υπήρξατε; Με σταθμό;

Εννοείται (γελάει).Κανονικά. Και φανταστείτε ότι έμενα δίπλα από την αστυνομία. Ένα κτίριο μάς χώριζε (γελάει).

Πώς ήταν τα χρόνια των σπουδών; Χρόνια ΠΑΣΟΚ…

Πέρασα το 1991 στη Σχολή και κατέβηκα τότε στην Αθήνα. Δε βιάστηκα πολύ να τελειώσω το Πολυτεχνείο, γιατί ταυτόχρονα πήγα και σε μια σχολή δημοσιογραφίας πάλι εξαιτίας του έρωτα που είχα με το ραδιόφωνο, οπότε καθυστέρησα λίγο με τις σπουδές.

Πώς ήταν τα φοιτητικά χρόνια;

Δεν περιείχαν συνδικαλισμό. Η αλήθεια είναι ότι τα κομματικά με την έννοια του συνδικαλισμού και της συμμετοχής σε πολιτικές νεολαίες δε μου ταίριαζαν ιδιαίτερα. Ασχολήθηκα περισσότερο με προγραμματισμό, να γράψω κώδικα, ασχολήθηκα με τα ραδιόφωνα που είχαν ανοίξει ήδη στα Τρίκαλα. Με αυτά ασχολήθηκα περισσότερο και όχι τόσο με συνδικαλισμό.

Και εν δυνάμει δημοσιογράφος, καθώς φοιτήσατε σε ιδιωτική σχολή δημοσιογραφίας.

Εκεί πήγα να μάθω για το ραδιόφωνο. Δεν την τελείωσα όμως γιατί περίμενα να μάθω περισσότερα για το ραδιόφωνο, αλλά δεν τα βρήκα. Όμως το ραδιόφωνο με… πήρε από το χέρι και για το Πολυτεχνείο και σε άλλα πράγματα που έκανα.

Συμμετείχατε στο Hot Mix 88, ενώ το 2001 ήσασταν στην ομάδα που έστησε τον Άνεμο 92. Μια ανάμνηση από τα ερτζιανά χρόνια;

Το Hot Mix ήταν ένα πολύ ωραίο πείραμα. Ήταν το πρώτο ραδιόφωνο στα Τρίκαλα το 1987 που έπαιζε ξένη μουσική και γενικά ψαγμένη ξένη μουσική. Εκεί ήμουν και συνιδιοκτήτης και μουσική έπαιζα και εκπομπές έκανα.

Με Βowie φαντάζομαι.

Και Βowie, αλλά και μουσική εκείνης της εποχής. Πιο ποπ ακούσματα και new rock μουσική.

Γιατί δε γίνατε τελικά δημοσιογράφος;

Δεν το είχα ποτέ στο μυαλό μου να γίνω δημοσιογράφος. Ήθελα πιο πολύ να μάθω το ραδιόφωνο.

Τελικά, τι ρόλο έπαιξε στη ζωή σας η πολιτική;

Πολιτική με την έννοια των κοινών, ναι έπαιξε. Το 2002 όταν πια είχα τελειώσει και το στρατό γύρισα στα Τρίκαλα και ασχολήθηκα με τα κοινά. Η πολιτική στο σπίτι ήταν κυρίως η αυτοδιοίκηση.

Και μετά ξεκινάτε την επαγγελματική σας πορεία.

Το 2002 γυρίζω στα Τρίκαλα και ανοίγω ένα γραφείο, όπως όλοι οι μηχανικοί στην επαρχία ως ηλεκτρολόγος μηχανικός. Με μελέτες ιδιωτικών έργων και από το 2006 με ενασχόληση με Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, όπου πήγαμε παρά πολύ καλά. Ήταν η ευκαιρία της επαγγελματικής μου ζωής.

Πόσο σημαντικές ήταν αυτές οι εμπειρίες ζωής για το μετά; Για την αυτοδιοικητική θητεία σας;

Το επιχειρηματικό κομμάτι και το κομμάτι του ραδιοφώνου που ήρθε παράλληλα είναι εμπειρίες που σε βοηθούν να είσαι πιο δίκαιος, όταν πρέπει εκ των υστέρων να πάρεις αποφάσεις.

Πάντως την τεχνολογία και το διαδίκτυο την είχατε πάντα πολύ ψηλά.

Πολύ ψηλά και από νωρίς. Στην Αθήνα ως φοιτητής από το 1995. Όταν ακόμη δεν ξέραμε τίποτα για το διαδίκτυο και ήμασταν σε εποχές Netscape navigator για να κατεβάσουμε τα email και να κάνουμε browsing στο διαδίκτυο ή να κατασκευάσουμε ιστοσελίδες από την πολύ αρχή. Να φανταστείτε κάναμε σελίδες με notepad.

Πρώτη αυτοδιοικητική προσπάθεια. Μαζί με την ομάδα του το 2014 στο δημαρχείο Τρικάλων

To «θέλω να γίνω δήμαρχος» πότε δημιουργήθηκε;

Νομίζω ότι είχε δημιουργηθεί από τα μαθητικά μου χρόνια. Βλέποντας λίγο και τα πρότυπο που είχα στο σπίτι. Κάποια στιγμή θα το έκανα.

Το 2002 ξεκινήσατε με την ανάμειξη στα δημοτικά, έτσι;

Το 2002 εκλέχτηκα για πρώτη φορά στο δημοτικό συμβούλιο όταν και κερδίσαμε τις εκλογές με τον Μιχάλη Ταμήλο ως δήμαρχο. Το ίδιο και το 2006. Το 2004 και το 2005 ήμουν αντιδήμαρχος, ενώ από το 2006 και μετά επειδή είχε ξεκινήσει πολύ έντονα η δουλειά μου δεν είχα χρόνο για να ασχοληθώ τόσο ενεργά με τα κοινά. Παρέμεινα όμως ενεργός δημοτικός σύμβουλος. Το 2010 δεν κατέβηκα καθόλου στις εκλογές, γιατί εκείνα τα χρόνια ήταν για τις ΑΠΕ πολύ δυνατά και το 2014 φτιάχνω συνδυασμό, με νέα παιδιά και κερδίζουμε το δήμο.

17 χρόνια στην αυτοδιοίκηση; Πώς ήταν το ταξίδι;

Πάρα πολύ ωραίο (χαμογελάει πλατιά). Δε μετανιώνω ούτε για μια μέρα ούτε για ένα λεπτό για όσα κάναμε για τα Τρίκαλα και την περιοχή μας. Απλά νομίζω ότι στη ζωή καλό είναι να φεύγεις όταν πρέπει, να κλείνεις κύκλους και πιθανώς να ανοίγεις άλλους.

Και να φεύγεις όταν είσαι ψηλά.

Ναι. Καλύτερα να φεύγεις παρά να σε φεύγουν.

Μια δύσκολη στιγμή από τα χρόνια της αυτοδιοίκησης;

Μπορώ να θυμηθώ δύο. Η μια ήταν οι πρόσφατες πλημμύρες, που δεν ήμουν πλέον δήμαρχος, αλλά ήμουν εκεί. Μέσα στα νερά, μαζί με τους ανθρώπους, μαζί με την ομάδα μου, γιατί η ομάδα παραμένει εκεί στο δήμο. Και μια άλλη δύσκολη στιγμή που θεωρώ ότι έκανα το σωστό ήταν το 2016, την περίοδο του προσφυγικού. Ήταν Φλεβάρης όταν εμφανίστηκαν καμμιά 500 άνθρωποι τους οποίους τα λεωφορεία άφησαν στην Καλαμπάκα. Η Ειδομένη έχει ήδη κλείσει και ήταν η φάση που στην ουσία την πολιτική για το προσφυγικό την έκαναν οι ιδιοκτήτες των λεωφορείων. 

Άφησαν λοιπόν, τους ανθρώπους εκεί πέρα, ανάμεσά τους και δεκάδες γυναικόπαιδα. Εμείς πήραμε την απόφαση, επειδή ο δήμος Καλαμπάκας δεν είχε αποφασίσει τι θέλει να κάνει, να κρατήσουμε τους ανθρώπους στα Τρίκαλα. Ανοίξαμε ένα κλειστό γυμναστήριο και για τα επόμενα έξη χρόνια διαχειριστήκαμε τις τύχες τους. Χωρίς να ανοίξει μύτη και χωρίς να δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα.

Η πιο καλή στιγμή πέρα από τα βράδια των εκλογικών νικών το 2014 και το 2019;

Τα βράδια των εκλογών ήταν όντως καλές στιγμές. Ακόμη και τώρα στις εκλογές του Οκτωβρίου ήμουν εκεί μαζί με το νέο δήμαρχο Τρικάλων και παλιό αντιδήμαρχό μου για να βγάλουμε τα αποτελέσματα. Χαρούμενες στιγμές είναι όταν μιλούν οι άλλοι για σένα. Θυμάμαι που κάποια στιγμή ένας φίλος μου που ήταν υφυπουργός και ήταν στη Γερμανία μου γράφει ένα μήνυμα. «Ρε συ, η Μέρκελ λέει για σένα». Του απαντάω «Ρε συ, κόψε τις χαζομάρες». 

Όντως σε μια συνάντηση που είχε γίνει τότε ανάμεσα στην ελληνική και τη γερμανική κυβέρνηση η Μέρκελ θέλοντας να υπογραμμίσει ότι οι σχέσεις των δύο χωρών είναι σχέσεις αλληλουχίας και ανταλλαγής καλών πρακτικών μίλησε για το παράδειγμα της ψηφιοποίησης της Ελλάδας και για το παράδειγμα των Τρικάλων. Από τα οποία το Βερολίνο έχει να μάθει πολλά, όπως είχε πει κατά λέξη.

Υπάρχει ο δήμαρχος που είναι για εσάς ίνδαλμα;

Σα παιδικό ήρωα έχω τον Τρίτση, με τον οποίο ο πατέρας μου είχε την τύχη να συνεργαστεί. Θυμάμαι ως φοιτητής είχε πάει στην ΚΕΔΕ -τότε λεγόταν ΚΕΔΚΕ-για μια δουλειά με τον πατέρα μου και βρεθήκαμε στο ασανσέρ με τον Τρίτση. Ακόμη θυμάμαι το δέος ότι γνώρισα έναν άνθρωπο που όντως χάραξε τη δική του πορεία στην αυτοδιοίκηση.

Τι λείπει από την ελληνική αυτοδιοίκηση σήμερα;

Μεγαλύτεροι βαθμοί ελευθερίας. Θα πρέπει και η αυτοδιοίκηση να πιστέψει στον εαυτό της, αλλά και το κράτος να πιστέψει στην αυτοδιοίκηση και να της δώσει μεγαλύτερη ελευθερία. Με ότι αυτό συνεπάγεται σε επίπεδο λογοδοσίας Η άποψή μου είναι: «Άσε με να κάνω αυτό το οποίο πρέπει και αν δεν το κάνω σωστά ας ελεγχθώ και ας έχω την οποιαδήποτε επιβάρυνση, επίπληξη ή ποινή. Αλλά άσε με να κάνω τη δουλειά μου».

Αυτό σημαίνει και περισσότερες αρμοδιότητες.

Αρμοδιότητες μαζί με οικονομική αυτοτέλεια. Γιατί από αρμοδιότητες η αυτοδιοίκηση έχει χορτάσει. Αρμοδιότητες μαζί με οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους θέλει σήμερα η αυτοδιοίκηση. Και νομίζω ότι την ώρα αυτή στο υπουργείο Εσωτερικών τόσο η υπουργός Νίκη Κεραμέως όσο και ο αναπληρωτής Υπουργός που έχει την ευθύνη της αυτοδιοίκησης, ο Θεόδωρος ο Λιβάνιος, ξέρουν παρά πολύ καλά τι πρέπει να κάνουν και θεωρώ πως βήμα βήμα αυτό γίνεται.

Έχετε ταξιδέψει σε πολλές πόλεις στον κόσμο. Που ζηλέψατε για κάτι που είδατε να γίνεται από έναν δήμο;

Στην Ολλανδία με τη χρήση του ποδηλάτου, με το οποίο έχω μεγάλη τρέλα. Στα Τρίκαλα εννοείται πως κυκλοφορώ μόνο με ποδήλατο και στην Αθήνα όσο μπορώ. Από την άλλη η ομορφιά στο Παρίσι. Το 2006 είχα μια σοκαριστική εμπειρία, όταν πήγα σε ένα συνέδριο για το ποδήλατο στις μεγάλες πόλεις. Και όπου για μια εβδομάδα κυκλοφορούσαμε με ποδήλατο μέσα στο Παρίσι. Σοκ.

Γιατί δεν μπορούμε να το πετύχουμε αυτό στην Ελλάδα;

Γιατί οι πόλεις μας κτίστηκαν άναρχα. Στο Παρίσι έχεις 20 μέτρα πεζοδρόμιο και 20 μέτρα δρόμο και μετά 20 μέτρα πεζοδρόμιο. Εδώ έχεις 1,5 μέτρο πεζοδρόμιο, 8 μέτρα δρόμο και μετά 1,5 μέτρα πεζοδρόμιο. Και αν.

Τι αφήσατε πίσω στα Τρίκαλα; Το ελεύθερο ασύρματο δίκτυο wifi, κάτι που πολύ αργότερα έκαναν δεκάδες άλλοι δήμοι, το ποδήλατο ή κάτι άλλο;

Άφησα τους ανθρώπους μου. Άφησα την πόλη μου, αλλά όχι παντοτινά. Ούτως ή άλλως η οικογένειά μου ζει στα Τρίκαλα, οπότε άφησα μερικές καταπληκτικές αναμνήσεις και ένα παράδειγμα για το πως μια περιοχή όταν αποφασίσει μπορεί να ορίσει το μέλλον της και να το αλλάξει.

Πότε έγινε το υπουργικό τηλεφώνημα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για να μπείτε στην κυβέρνηση;

Ε, κλασικά. Αυτά γίνονται τη Δευτέρα το πρωί. Μετά τις εκλογές.

Μαζί με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. «Απορώ με τις αντοχές του», δηλώνει ο Δημήτρης Παπαστεργίου

Δε σας είχε πει τίποτα προηγουμένως;

Είχαμε βρεθεί κάποια στιγμή. Αλλά από το βρίσκομαι και ανταλλάσσω μια κοινή άποψη για το τι μπορούμε να κάνουμε στο κομμάτι της ψηφιοποίησης μέχρι αυτό να κλειδώσει είναι πολύ μακρύς ο χρόνος. Ακόμη και αν ημερολογιακά είναι λίγες ημέρες.

Αμφιταλαντευτήκατε καθόλου για το ΝΑΙ; Ο δήμαρχος είναι ο πρώτος στο χωριό και στην πόλη του, ο υπουργός ο δεύτερος μεταξύ πολλών δεύτερων.

Έχετε δίκαιο, αλλά ήταν τέτοιο το κίνητρο. Και η πρόταση του πρωθυπουργού και η πρόταση αυτού του πρωθυπουργού ήταν για μένα πολύ τιμητική. Σας είπα ότι κομματικά πάντα ήμουν στο χώρο της ΝΔ, αλλά ποτέ δεν είχα ασχοληθεί ενεργά. Γράφτηκα στη ΝΔ όταν είχα ήδη εκλεγεί δήμαρχος και πήγα να ψηφίσω τον Κυριάκο Μητσοτάκη για πρόεδρο. Αυτό κάτι έλεγε μέσα μου για το αν πιστεύεις έναν άνθρωπο. Από εκεί και πέρα ήταν τέτοια η προίκα στο υπουργείο από τη δουλειά που είχε κάνει ο Κυριάκος Πιερρακάκης που ήταν μια τεράστια πρόκληση να την αποδεχτείς.

Έχετε συνεργαστεί και ως δήμαρχος και ως πρόεδρος της ΚΕΔΕ και ως υπουργός τώρα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Πώς θα τον χαρακτηρίζατε;

Απίστευτος στη δουλειά του. Πραγματικά απορώ με τις αντοχές του. Και θέλει να έχει άποψη για όλα και καλά κάνει. Όταν πάμε να του παρουσιάσουμε προτάσεις, προγράμματα ή πρωτοβουλίες πρέπει να είμαστε παρά πολύ καλά προετοιμασμένοι. Γιατί ξέρει σχεδόν τα πάντα.

Πάμε στον ιδιώτη Δημήτρη Παπαστεργίου. Σας αρέσουν η μουσική και τα μηχανήματα;

Πιάνει το χέρι μου (γελάει). Και από υδραυλικά και από μαραγκοδουλειές.

Το ποδήλατο επίσης σας είναι πολύ αγαπητό.

Από πεποίθηση. Δηλαδή, χειμώνα καλοκαίρι.

Στην Αθήνα το χρησιμοποιείτε;

Ως πρόεδρος της ΚΕΔΕ το είχα ως αποκλειστικό μέσο. Τώρα ως υπουργός επειδή είναι λίγο πιο πιεσμένο το πρόγραμμα λιγότερο. Έχω τρεις μήνες να το χρησιμοποιήσω παρότι το έχω στο υπουργείο. Όμως η Συγγρού όπου είναι το υπουργείο είναι προβληματική για ποδήλατο.

Άλλα χόμπι; Τι ξεκουράζει τον Δημήτρη Παπαστεργίου σήμερα;

Οι κατασκευές. Η τρέλα μου τα τελευταία δύο χρόνια είναι τα jukebox. Πριν από ενάμιση χρόνο έχασα τον κολλητό μου από καρκίνο. Με τον Κώστα είχαμε μαζί τα ραδιόφωνα, μαζί μουσική, μαζί τρέλα. Οπότε έψαχνα να βρω κάτι να με ταξιδεύει και να με ξεκουράζει για να ξεχάσω αυτή τη δύσκολη στιγμή. Έψαχνα να βρω ένα σκαραβαίο, που ήταν το πρώτο μου αυτοκίνητο ως φοιτητής. Ψάχνοντας σε ένα σάιτ αγγελιών έπεσα επάνω σε ένα jukebox και εκεί ήταν η μοιραία συνάντηση.

Πόσα έχετε τώρα;

18.

Και πού τα έχετε;

Η γυναίκα μου σας είπε να με ρωτήσετε γι’ αυτό…

Όχι, καμία σχέση.

Έχω 5 μέσα στο σπίτι που είναι αυτά που έχω επισκευάσει και δουλεύουν. Και τα υπόλοιπα σε αποθήκες, σε υπόγεια και σε φίλους.

Η τελευταία τρέλα. Ένα από τα 18 jukebox που διαθέτει.

Ο προγραμματισμός;

Για μια δεκαετία από το 1996 με 1997 μέχρι σχεδόν το 2008 ήταν το καθημερινό μου θέμα. Ξέρετε, ο προγραμματισμός είναι μια μοναδική ευκαιρία να βάλεις το μυαλό σου σε μια τάξη, γιατί τα πράγματα είναι πολύ απλά. Και στη ζωή. Όπως και στον προγραμματισμό και στον κώδικα λες: «Θα κάνω αυτό. Αν αυτή η συνθήκη ικανοποιείται, θα κάνω εκείνο. Αν δεν ικανοποιείται θα κάνω κάτι άλλο.

Αλλά είναι και ένας μοναδικός τρόπος -και μού το έλεγε πρόσφατα αυτό ο Ανδρέας ο Δρυμιώτης. Ο κώδικας είναι στην ουσία ένα είδος αυτοαξιολόγησης. Μπορεί να θεωρούμε για τον εαυτό μας διάφορα. Στον κώδικα όμως αν έχει δίκαιο η μηχανή θα σου πει ότι έχει δίκαιο και θα τρέξει το πρόγραμμα. Αν δεν έχει θα σου βγάλει error.

Από την ορκωμοσία του ως υπουργός ψηφιακής διακυβέρνησης. Μαζί με τη σύζυγό του και τα τρία παιδιά τους

Πώς είναι η σημερινή σας οικογένεια; H σύζυγός σας είναι μηχανικός.

Πολιτικός μηχανικός, συγκοινωνιολόγος, μοιραζόμαστε την ίδια τρέλα για το ποδήλατο και στο δήμο Τρικκαίων από το 2000. Και αυτό είναι που μου το χτυπάει. Όταν το 2014 είχα εκλεγεί δήμαρχος μού λέει: «Κοίταξε να δεις, εμένα με βρήκες στο δήμο. Δε θα μου λες εμένα τι πρέπει να κάνω» (γελάει).

Και τρία παιδιά. Σε τι ηλικία;

13, 13 και 15 χρονών. Των δεκατριών είναι τα αγόρια μου και η 15χρονη είναι η κόρη μου.

Υπάρχει ήδη κάποια κλίση;

Η κόρη μου πολύ με το χορό. Τα αγόρια κυρίως με τον αθλητισμό. Προσπαθώ να τους δείξω να μάθουν να κολλούν, αλλά δεν έχουν πάρει ιδιαίτερα από την τρέλα του μπαμπά για τις κατασκευές (γελάει).

Θεσσαλονίκη: Έχετε αγαπημένο μέρος;

Όχι ιδιαίτερα. Γιατί για κάποιο περίεργο λόγο παρά το ότι η Θεσσαλονίκη είναι πιο κοντά στα Τρίκαλα δεν ήταν συχνά στην πορεία μου, που με έβγαζε πιο πολύ στην Αθήνα. Η Θεσσαλονίκη ήταν πάντα πιο μπροστά στα ραδιόφωνα, στη μουσική και στα δισκάδικα.

Έχει προοπτικές η πόλη; Πολλοί λένε ότι είναι ατυχές ότι έχει τον χαρακτηρισμό της συμπρωτεύουσας.

Δεν ξέρω αν ο όρος συμπρωτεύουσα δούλεψε αρνητικά ή θετικά για τη Θεσσαλονίκη. Θεωρώ πάντως ότι έχει τεράστιες δυνατότητες. Και γιατί βρίσκεται σε τέτοιο σημείο και γιατί είναι μια πολύ όμορφη πόλη και γιατί έχει τις σχέσεις και τη γειτνίαση με τα Βαλκάνια.

Πώς αισθανθήκατε την πρώτη ημέρα που πήγατε στο υπουργείο ψηφιακής διακυβέρνησης;

Έγινε το γνωστό συμβάν στην πόρτα του υπουργείου, όπου οι άνθρωποι δεν με αναγνώρισαν. Τους είπα ότι είμαι ο νέος υπουργός και τους καλημέρισα.

Μετά; Αισθανθήκατε βάρος; Ευθύνη;

Η ευθύνη είναι μεγάλη για δύο λόγους. Πρώτον γιατί η προίκα που παραλαμβάνω από τον Κυριάκο Πιερρακάκη είναι τεράστια, αλλά δεν είναι κάτι που με φοβίζει. Την αγαπώ την πληροφορική, γιατί έκανα αυτές τις σπουδές και άρα υπάρχει πεδίο δόξης. Την ώρα αυτή παρουσιάζουμε την επόμενη ημέρα για τη δημόσια διοίκηση και την ψηφιοποίησή της, τον ψηφιακό βοηθό. Έναν βοηθό με τεχνητή νοημοσύνη που πλέον μπορεί να ψάξει για σένα ότι θέλεις μέσα στη βάση δεδομένων των διαδικασιών του δημοσίου.

Επίσης θα πρέπει να ξεκινήσουμε να ασχολούμαστε με το πως θα καταργήσουμε πιστοποιητικά. Κάποτε δεν είχαμε δίκτυα, δεν είχαμε υπολογιστές, οπότε το δίκτυο και τα δεδομένα ήμασταν εμείς. Παίρναμε ένα πιστοποιητικό και το πηγαίναμε κάπου αλλού, γιατί δεν υπήρχαν υπολογιστές. Σήμερα υπάρχουν υπολογιστές, τα συστήματα είναι εδώ, η γνώση και τα δεδομένα είναι εδώ, μια άλλη υπηρεσία θέλει κάτι από εσένα και απλά εσύ πρέπει να μπεις και να πεις ότι συναινώ πως αυτή η υπηρεσία μπορεί να πάρει για αυτό το σκοπό για να γίνει η δουλειά μου. Χωρίς πιστοποιητικό προφανώς, ούτε σε χαρτί, αλλά ούτε καν σε pdf. Απλή έγκριση για να γίνει η δουλειά μας. Τίποτα άλλο.

Ποιο είναι το στοίχημα για τον Δημήτρη Παπαστεργίου στο υπουργείο ψηφιακής διακυβέρνησης;

Ακόμη μεγαλύτερη απλοποίηση διαδικασιών, κάτι το οποίο σήμερα ανήκει στο υπουργείο Εσωτερικών και το οποίο το δουλεύουμε μαζί. Και ακόμη πιο απλές διαδικασίες για τους πολίτες. Να είναι όλο το κράτος στο κινητό τους, να παίζουν το κράτος στα δάκτυλα. Αυτό ακριβώς: «Συμφωνώ να πάρει η τάδε υπηρεσία το πότε γεννήθηκα για την αίτηση που έκανα». Και τίποτα άλλο. 

Εκεί θα πάμε και θα πάμε γρήγορα. Γιατί οι βάσεις αυτές έχουν ανοίξει, τώρα πάμε να τις διασυνδέσουμε ακόμη περισσότερο και να διασφαλίσουμε προσωπικά δεδομένα. Και ο πολίτης πια πρέπει να ξέρει για κάθε αίτηση που κάνει τι είναι αυτό που δίνει σε έναν άλλο φορέα, δημόσιο ή ιδιωτικό και να μη χρειάζεται να κατεβάσει οτιδήποτε. Όλα θα γίνονται απλά με την έγκρισή του.

Τι έρχεται στο μέλλον για εσάς; Κεντρική πολιτική; Υποψήφιος βουλευτής;

Πραγματικά δεν έχω τόσο μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Κοιτάζω να δω πως θα μπορέσουμε να κάνουμε δουλειά στο υπουργείο. Η εμπλοκή με τα κοινά δεν είναι αυτοσκοπός, πραγματικά θέλω να νοιώθω ότι κάνω πράγματα τα οποία αξίζουν, τα οποία αλλάζουν καταστάσεις και προσφέρουν λύσεις στους πολίτες. Αυτό έκανα ως δήμαρχος, αυτό θέλω να κάνω και τώρα και ως υπουργός.

Για το τέλος η ερώτηση με το μαγικό ραβδί; Τι θα αλλάζατε δια μαγείας στην Ελλάδα σε ψηφιακό επίπεδο που θα διευκόλυνε τη ζωή μας;

Θα ήθελα πραγματικά αύριο το πρωί να έχω κατά νου όλες αυτές τις διαδικασίες που ταλαιπωρούν τους πολίτες, που συνεχίζουμε δυστυχώς να ζητάμε δεκάδες πιστοποιητικά έστω και σε ψηφιακή μορφή για να κάνουν κάτι. Και είναι παρά πολλές αυτές οι διαδικασίες και κάθε ημέρα είναι ένας αγώνας με την καθημερινότητα για να βρούμε τις διαδικασίες και να τις κάνουμε πιο απλές. Άρα αν μου δανείσετε το μαγικό σας ραβδί, αυτό που θα έκανα αύριο το πρωί είναι να περνούν όλα μέσα από το κινητό. Με μια απλή έγκρισή μας. Και θα το κάνουμε αυτό. Θα το δείτε.