ΑΠΟΨΕΙΣ

Τα προϊόντα - μαϊμού έχουν προσφέρει άφθονο γέλιο σε αμέτρητες παρέες ανδρών και γυναικών.

Τα πειράγματα για τα γυαλιά ηλίου και τις τσάντες που μοιάζουν αλλά… δεν είναι μεταδίδονται από γενιά σε γενιά, ενώ η μόνιμη υπερασπιστική γραμμή όσων τα χρησιμοποιούν είναι το χαμηλό κόστος. «Και να χαλάσει -που θα χαλάσει- δεν θα μου κοστίσει».

Πρόκειται για μια τεράστια βιομηχανία που τζιράρει δισεκατομμύρια ευρώ και υπάρχει γιατί καλύπτει ανάγκες -πραγματικές ή τεχνητές- της αγοράς.

Το γεγονός ότι είναι παράνομη και διώκεται σε όλες τις χώρες δεν αρκεί, όχι για να την εξαφανίσει αλλά ούτε για να την περιορίσει, καθώς είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι οι αγορές -με νταούλια ή χωρίς- υπακούν μόνο στους δικούς τους κανόνες και δεν πτοούνται από ηθικούς ή νομικούς περιορισμούς.

Με άλλα λόγια όποιος προσφέρει κάτι που χρειάζεται το κοινό έχει εξασφαλίσει την ύπαρξή του τουλάχιστον για όσο καιρό ικανοποιούνται οι συνθήκες που του επέτρεψαν να εμφανιστεί.

Κάτι ανάλογο ισχύει και για τα κόμματα και τις παρατάξεις, με τις εξής όμως σημαντικές διαφορές:

• Η δημιουργία απομιμητικού προϊόντος στην πολιτική δεν είναι παράνομη.
• Το logo των κομμάτων τούς εξασφαλίζει την αποκλειστική χρήση του ονόματος, όχι όμως και της ιδεολογίας. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει η δυνατότητα σχήματα που έπονται να διεκδικούν από αυτά που προηγήθηκαν τη σφραγίδα του αυθεντικού.
• Επιτρέπονται οι μεταγραφές.
• Η ποιότητα, δυστυχώς, σε καμία περίπτωση δεν είναι εξασφαλισμένη.

Αφορμή για όλες αυτές τις σκέψεις είναι η κινητικότητα που υπάρχει στο χώρο της κεντροαριστεράς και της οικολογίας.

Στη δεύτερη γίνεται μία προσπάθεια να ενωθούν οι κατακερματισμένες δυνάμεις του πράσινου κινήματος, οι οποίες τα τελευταία χρόνια από εκφραστές της συγκεκριμένης ιδεολογίας μετατράπηκαν σε οχήματα μεταφοράς προσωπικών φιλοδοξιών.

Αφού λοιπόν διασπάστηκαν και ξαναδιασπάστηκαν, και έφτασαν σε αδιέξοδο, επιχειρούν να ανασυγκροτηθούν και να δημιουργήσουν ένα ενιαίο σχήμα που θα εκφράζει(;) τις αυθεντικές αρχές της οικολογίας.

Στην κεντροαριστερά τα πράγματα είναι πιο σύνθετα, με την έννοια ότι το ΠΑΣΟΚ και η εξέλιξή του, το ΚΙΝΑΛ, εμφανίζονται ως οι… veritable εκφραστές του χώρου, ωστόσο το γεγονός ότι δημοσκοπικά και εκλογικά συγκεντρώνουν ποσοστό πολύ μικρότερο από αυτό της λεγόμενης προοδευτικής παράταξης, έθεσε σε αμφισβήτηση το «δικαίωμα» διατήρησης των… τίτλων ιδιοκτησίας.

Έτσι, ο Αλ. Τσίπρας ξεκίνησε τη διαδικασία διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ όπως την ονομάζει, η οποία, όπως όλα δείχνουν, όταν ολοκληρωθεί, θα έχει καταπιεί τους «αυθεντικούς» κεντροαριστερούς. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλά παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ καθυστέρησαν αλλά τελικά έπιασαν στασίδι στο νέο σχήμα, προσφέροντας με την παρουσία τους στον ΣΥΡΙΖΑ στοιχεία «νομιμοποίησης» χρήσης της κεντροαριστερής πινακίδας.

Να είστε βέβαιοι ότι η μάχη για το ποιος εκπροσωπεί το original και ποιος το fake είναι μπροστά μας. Ευτυχώς ή δυστυχώς όμως, νικητής δεν θα αναδειχθεί αυτός που έχει δίκαιο αλλά αυτός που θα καλύψει τις ανάγκες του κοινού, δηλαδή των ψηφοφόρων…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 8 Δεκεμβρίου 2019