ΑΠΟΨΕΙΣ

Επισκέφτηκα την Πέμπτη το Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης. Ήταν η 6η φορά που το περνούσα την πύλη του από το 2017. Ας είναι καλά ο διαρρήκτης που το 2016 τρύπωσε στο σπίτι μου. Ως σκεπτόμενος πολίτης και για να βγάλω από μέσα την οργή γι’ αυτόν τον «βιασμό» ακολούθησα το γράμμα του νόμου. Κατέθεσα μήνυση κατά αγνώστων. Ήταν η ημέρα που ξεκίνησαν όλα αυτά τα απίστευτα που συνάντησα στους διαδρόμους της ΕΛΑΣ και της ελληνικής δικαιοσύνης. 

Τρεις φορές πήγα στο Αστυνομικό Τμήμα του Λευκού Πύργου για να καταθέσω τη μήνυση, μιας και ο αστυνομικός με κοιτούσε με μισό μάτι γιατί εν μέσω υπηρεσίας έπρεπε να καταγράψει την ακριβή μου κατάθεση. Ένας συνάδελφός του από το Ανακριτικό με απέτρεψε να καλέσω τους ειδικούς στο σπίτι μου για τα αποτυπώματα. «Θα σου σκονίσουν το σπίτι», μου έλεγε. 

Τελικά τα πινελάκια τους δεν προκάλεσαν ούτε σκόνη ούτε τίποτα. Αποδείχτηκαν μάλιστα σωτήρια, γιατί ο διαρρήκτης του δικού διαμερίσματος συνελήφθη. Και επειδή στο σπίτι μου βρέθηκαν τα αποτυπώματά του η υπόθεση ταυτοποιήθηκε.

Μετά άρχισε ο δικαστικός Γολγοθάς των κλήσεων στο Πρωτοδικείο. Πέρασα συνολικά την πόρτα του 6 φορές, καθώς κάθε φορά η υπόθεση έπαιρνε αναβολή. Μια η κλήση του κατηγορούμενου δεν ήταν σωστή, την άλλη ενώ ήταν φυλακισμένος οι αρμόδιοι δε φρόντισαν για την προσαγωγή του, την άλλη ήταν έγκλειστος σε κοινωνική δομή. Τελικά και επειδή το αδίκημα κινδύνευε να παραγραφεί έγινε η δίκη και ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος. Μία ικανοποίηση την έλαβα. Ούτε λόγος βέβαια για τα κλοπιμαία).

Είπα τότε ότι ξεμπέρδεψα, αλλά έπεσα έξω. Γιατί επακολούθησε η έφεση της Πέμπτης. Ο διαρρήκτης του 2017 πάλι δεν εμφανίστηκε. Αντ’ αυτού ένας δικηγόρος που ούτε καν τον εκπροσώπησε προσκόμισε μία βεβαίωση (θετικός στον κορονοϊό) και γι’ αυτό δεν προσήλθε στο δικαστήριο. 

Εγώ στο μεταξύ για 6η φορά πήγα στα δικαστήρια, αφού έφυγα από την εργασία μου και αφιέρωσα ώρες από τη ζωή μου. Αισθάνθηκα και πάλι ως ελαφρώς ηλίθιος γιατί τήρησα τους νόμους (ενώ κάποιοι όχι), αλλά και πολύ προβληματισμένος γιατί η πολιτεία δεν μπόρεσε ούτε αυτή τη φορά να αναγκάσει κάποιον που έχει εκτελέσει παράνομες πράξεις να σταθεί μπροστά της και να ακούσει τις συνέπειες των πράξεών του, που ήταν επανειλημμένες. Βλέπετε μετά από το δικό μου δικαστήριο έπονταν και άλλη δίκη για παράνομες πράξεις τους ίδιου ανθρώπου. Με άλλους δύο παθόντες. Και αυτός πάλι απών...

Όλα αυτά υπό συνθήκες που δε θύμιζαν Ευρώπη. Δεν κατάφερα ούτε να ακούσω την απόφαση του εφετείου, ενώ και η γραμματέας της έδρας μου απάντησε μάλλον απαξιωτικά με ένα «κύριε, περιμένετε στην άκρη» όταν την ρώτησα σχετικά. Συμβολική (και πραγματικά) τριτοκοσμική η τελευταία εικόνα που πήρα φεύγοντας από το Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης, στις ανδρικές τουαλέτες του υπογείου. Πραγματικά για να ντρέπεσαι!

Η κυβέρνηση του μεταρρυθμιστή πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του μαχητικού υπουργού δικαιοσύνης Γιώργου Φλωρίδη υποσχέθηκαν να πετύχουν σε αυτή τη θητεία καλύτερα δικαστήρια και επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης. Αν τα καταφέρουν -και το εύχομαι- θα έχουν προσφέρει τεράστια υπηρεσία στον τόπο μας.