Ψέματα
Τα ψέματα στην πολιτική είναι όπως ο Μάρτης στη Σαρακοστή. Είναι συστατικό που δεν λείπει, καθώς θεωρείται μέσο για να επιτευχθεί ο σκοπός. Και όσο μεγαλύτερος και σπουδαιότερος είναι ο σκοπός, τόσο περισσότερο «αγιάζεται» το μέσο.
Με αυτή τη λογική, όλοι λίγο πολύ έχουμε εξοικειωθεί. Για το λόγο αυτό καμία πλατεία δεν έχει γεμίσει και καμία διαδικτυακή συλλογή υπογραφών δεν έχει οργανωθεί κατά της ευχέρειας άλλα να λέγονται και άλλα να γίνονται, άλλα να έχουν γίνει και άλλα να λέγεται ότι έγιναν.
Ωστόσο και παρά την παραδοχή αυτή, με τρόμο διαβάζω τις καταγγελίες Αγγελή και Ράικου για τον «Ρασπούτιν».
Δεν με εντυπωσιάζει η απαράδεκτη εμπλοκή της εκτελεστικής εξουσίας στα καθήκοντα της δικαστικής. Δυστυχώς για τη χώρα μας δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Άλλωστε το πολιτικό σύστημα έχει φροντίσει ώστε δύσκολα δικαστής να μπορεί να φτάσει στα υψηλότερα κλιμάκια του σώματος αν δεν έχει εξασφαλίσει τη στήριξη ή τη συγκατάθεση έστω του κόμματος που κυβερνά. Αλλά το να εμφανίζεται υπουργός κυβέρνησης να αποδίδει στον εαυτό του το παρατσούκλι «Ρασπούτιν» και να περηφανεύεται δημόσια για τις επιδόσεις του να στήνει σκευωρίες και να εξοντώνει αντιπάλους με σοκάρει.
Οι αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ εύχονται οι καταγγελίες να ισχύουν και να αποδειχθούν για να καταφέρουν ένα σημαντικό πλήγμα στο κόμμα που κυβέρνησε τη χώρα τα προηγούμενα χρόνια και σήμερα βρίσκεται στην αξιωματική αντιπολίτευση.
Εγώ εύχομαι πραγματικά να μην ισχύουν.
Η σκέψη ότι υπουργός πήγε να στήσει υπόθεση για να ενοχοποιήσει πολιτικούς αντιπάλους με κάνει να νιώθω ντροπή, όχι για την ποιότητα του ανθρώπου αλλά για τη δυνατότητά του με αυτά τα χαρακτηριστικά να φτάσει τόσο ψηλά. Υπάρχει βέβαια και η άποψη ότι στις μέρες μας μόνο με αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί κάποιος να ανελιχθεί. Αρνούμαι να το πιστέψω. Όπως αρνούμαι να πιστέψω ότι, σε περίπτωση που ισχύουν οι καταγγελίες, η δράση του «Ρασπούτιν» είχε τις ευλογίες του Μαξίμου. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι ζω σε μια χώρα όπου κυβέρνηση για να παραμείνει στην εξουσία δεν βασίζεται στην ιδεολογική-πολιτική της υπεροχή αλλά στήνει με μαφιόζικο τρόπο πλεκτάνη για να πέσει μέσα και να εξαφανιστεί η αντιπολίτευση.
Φυσικά αν οι καταγγελίες δεν ισχύουν, σημαίνει ότι Αγγελής και Ράικου λένε ψέματα, ενδεχόμενο θλιβερό και εξαιρετικά ανησυχητικό, καθώς πρόκειται για ανθρώπους που είναι επιφορτισμένοι με το καθήκον να αναζητούν την αλήθεια…
Δύο πράγματα είναι πάντως σίγουρα.
Το πρώτο είναι ότι η μια από τις δυο πλευρές λέει ψέματα.
Και το δεύτερο ότι η διερεύνηση της υπόθεσης από τη Βουλή ή την τακτική Δικαιοσύνη θα δοκιμάσει τη σοβαρότητα όλων μας. Των θεσμών (των ελληνικών, όχι των άλλων), των κομμάτων, της κοινωνίας…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 29 Σεπτεμβρίου 2019
