ΑΠΟΨΕΙΣ

Εκλογές έρχονται, λέμε και καμιά κουβέντα παραπάνω. Αλλά η ιστορία με την «προστασία της πρώτης κατοικίας» που δήθεν θα αποτελέσει τον πρώτο νόμο όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές κατάντησε αηδία. Δέκα χρόνια πριν, λέγαμε ότι μπορεί και να μην ήξεραν. Κάποιοι δεν είχαν δουλέψει ποτέ, οι περισσότεροι αγνοούσαν τα στοιχειώδη της οικονομίας και όλοι μαζί δεν είχαν επαφή με τον πραγματικό κόσμο. Σήμερα, όχι! Κυβέρνησαν επί τεσσεράμισι χρόνια. Δεν μπορεί να μην κατάλαβαν τίποτε. Ξέρουν ότι προστασία της πρώτης κατοικίας δεν μπορεί να υπάρξει, ούτε υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Ανόητοι δεν είναι. Απατεώνες είναι! Για να επιστρέψουν στην εξουσία, όχι απλώς μπορούν να υποσχεθούν στους πάντες τα πάντα αλλά και να καταστρέψουν εκείνους που παριστάνουν ότι προστατεύουν. Η αναβίωση του «δεν πληρώνω» σημαίνει ότι στο τέλος οι δανειολήπτες ή πληρώσουν ακριβότερα για να σώσουν το σπίτι τους ή δεν θα μπορέσουν να πληρώσουν και θα το χάσουν. Όπως τότε που έλεγαν στον κόσμο να μην μπει στις 120 δόσεις γιατί δήθεν η Πρώτη Φορά Αριστερά θα χάριζε τα χρέη («δεν πληρώνουμε μέχρι να καταρρεύσουν», άλλο θρυλικό σύνθημα από το παλμαρέ του αντιμνημονιακού παραλογισμού). Και έτσι, καταστράφηκαν επιχειρήσεις που μπορούσαν να ισορροπήσουν εντασσόμενες στο μακροχρόνιο διακανονισμό. Ειδικώς, μην ανοίγετε μαζί τους συζήτηση για τον «ηθικό κίνδυνο», δηλαδή τις συνέπειες που θα έχει στις συναλλαγές η εμπέδωση της πεποίθησης ότι μόνο τα κορόιδα πληρώνουν τα χρέη τους. Για την λαϊκίστικη Δεξιά και Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές τους, αυτή είναι συζήτηση περί καλλιγραφίας.

Η πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου για τους πλειστηριασμούς έδωσε υλικό πολιτικής σπέκουλας το οποίο έγινε εκρηκτικό λόγω της προεκλογικής περιόδου. Πολύ κακώς! Ο Άρειος Πάγος δεν κλήθηκε να αποφασίσει εάν θα γίνονται ή όχι πλειστηριασμοί, ούτε εάν θα εξαιρείται από την αναγκαστική εκτέλεση η πρώτη κατοικία. Όποιος αυτό κατάλαβε, λάθος κατάλαβε. Ο Άρειος Πάγος κλήθηκε να αποφασίσει εάν πλειστηριασμούς μπορούν να επισπεύδουν μόνο οι τράπεζες ή μπορούν και οι εταιρείες διαχείρισης δανείων. Δηλαδή, για ένα θέμα όχι ουσίας αλλά διαδικασίας. Έτσι, έδωσε τέλος σε μία βιομηχανία ανακοπών που επιβάρυναν τα πινάκια των δικαστηρίων χωρίς να εξασφαλίζουν στους δανειολήπτες κανένα ουσιαστικό όφελος, παρά μόνο καθυστέρηση. Και έτσι και αλλιώς, ούτε τα δάνεια θα σβήνονταν ούτε θα εξαιρείτο η πρώτη κατοικία.

Τι ακριβώς θέλουν να πουν οι «φίλοι του λαού» που ανησυχούν ότι 120.000 δανειολήπτες θα χάσουν τα σπίτια τους; Ότι όποιος πήρε δάνειο και αγόρασε πρώτη κατοικία μπορεί και να μην το πληρώνει αφού κάποιος νόμος πρέπει απαραιτήτως να τον προστατεύσει; Ότι μπορείς να παίρνεις διακοποδάνεια, αυτοκινητοδάνεια, δάνεια για πλαστικές ή να φορτώνεις τις πιστωτικές κάρτες αλλά όταν έρθει η ώρα να πληρώσεις να σηκώνεις τα χέρια ψηλά και να λες «μακριά από την πρώτη κατοικία»; Ή ότι μπορείς να παίρνεις δάνειο με κυμαινόμενο επιτόκιο και αν αυτό αυξηθεί να παριστάνεις ότι δεν κατάλαβες τι υπέγραψες και να ζητάς να σου πληρώσει την διαφορά το κράτος, δηλαδή οι φορολογούμενοι; Γιατί αυτό ακριβώς σημαίνει η αξίωση να εξαιρεθεί από τους πλειστηριασμούς η πρώτη κατοικία που περιφέρουν στα κανάλια και στις κομματικές συγκεντρώσεις αδίστακτοι πολιτικάντηδες δημαγωγοί. Και εξίσου σημαίνει ότι δάνεια για πρώτη κατοικία τέλος! Ποια τράπεζα θα εγκρίνει στεγαστικό δάνειο όταν θα γνωρίζει ότι ο δανειολήπτης μπορεί να μην πληρώσει ούτε την πρώτη δόση αλλά να προστατεύεται;

Φτάνει, λοιπόν, με την υποκρισία της «ευαισθησίας». Γιατί, εκτός από τους δανειολήπτες που αρνήθηκαν να μπουν στο «νόμο Κατσέλη» και στον εξωδικαστικό συμβιβασμό, έχουν σταματήσει να πληρώνουν εδώ και δέκα - δεκαπέντε χρόνια και κανένας δεν τους ενοχλεί για να μην προκληθεί «κοινωνική ένταση», υπάρχουν πολλοί περισσότεροι άνθρωποι που έκοψαν το λαιμό τους και πλήρωσαν τις δόσεις κανονικά. Όταν μιλήσουν στις εκλογές, μην παραξενευτείτε για το μήνυμα…

*Δημοσιεύθηκαν στη "ΜτΚ" στις 19.02.2023