ΑΠΟΨΕΙΣ

Βλέπω τους πολιτικούς που περίμεναν στις αρχές του Ιουνίου να ξεμπερδέψουν με τις υποχρεώσεις τους και να αφοσιωθούν απερίσπαστοι στις διακοπές τους και, για να πω την αλήθεια, μία χαιρεκακία με πιάνει. Εκεί που έλεγαν ότι οι ευρωεκλογές είναι περιορισμένης σημασίας και δεν παίζουν κανέναν ρόλο και δεν βαριέσαι ό,τι και να γίνει, ήρθαν τα αποτελέσματα και τους έκαναν να χάσουν τον ύπνο τους.

Χαμός στο ίσιωμα τόσο στην κυβέρνηση όσο και στα δύο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης, που ψάχνουν την αντίδρασή τους και τον βηματισμό τους, μετά τα αρνητικά και τα τρία πρώτα κόμματα εκλογικά αποτελέσματα. Στόχος, είτε να προσαρμοστούν στα μηνύματα της κάλπης και να διορθώσουν την πορεία τους ώστε να αποφύγουν νέα- μεγαλύτερη αποδοκιμασία στο άμεσο μέλλον, είτε απλά να δείξουν πως το κάνουν ελπίζοντας πως ο κοσμάκης ξεχνάει εύκολα…

Στη Νέα Δημοκρατία ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδίωξε να δείξει πως έλαβε το μήνυμα των ψηφοφόρων και προχώρησε άμεσα σε ανασχηματισμό της κυβέρνησής του, αλλάζοντας τους υπεύθυνους στα χαρτοφυλάκια που πλήγωσαν τους ψηφοφόρους (ακρίβεια, ασφάλιση και αγροτικό- υπουργοί, φορολογία και συγκοινωνίες- υφυπουργοί). Στόχος του, να διορθώσει ό,τι μπορεί να διορθωθεί αλλά και κυρίως να καλλιεργήσει την εντύπωση πως το κάνει, καθώς προς το παρόν τουλάχιστον δεν υπήρξαν ανακοινώσεις για αλλαγή της γραμμής πλεύσης στους συγκεκριμένους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής. (Ούτε μέτρα πάρθηκαν πίσω, ούτε νέα εξαγγέλθηκαν)

Η επικοινωνιακή επίθεση αυτή του πρωθυπουργού, δεν μπόρεσε να προσφέρει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα, καθώς το μήνυμά της θόλωσε και σκιάστηκε από δύο γεγονότα. Πρώτο, η εξαιρετικής σπουδαιότητας επιλογή των δύο πρώην προέδρων του κόμματος και πρωθυπουργών Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά να… βγάλουν νύχια εμφανιζόμενοι από κοινού σε εκδήλωση και ασκώντας κριτική – αυστηρή ο πρώτος και πολύ σκληρή ο δεύτερος. Το κυριότερο ωστόσο γεγονός ήταν το κλίμα που δημιουργήθηκε πως αμφότεροι θα αντιδράσουν δημοσίως σε περίπτωση που ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν τους εισακούσει στην επιλογή του για την θέση του προέδρου της δημοκρατίας.

Η απάντηση του Μαξίμου : «δεν σχολιάζουμε δηλώσεις πρώην προέδρων και πρωθυπουργών», φανερώνει την επιλογή να μην σηκωθεί το γάντι και να μην γίνει επίδειξη ισχύος την δεδομένη στιγμή απέναντί τους.

Ακόμη βαρύτερη σκιά στην επιχείρηση ανάταξης της κυβέρνησης μετά τις ευρωεκλογές, έδωσε το γνωστό σκηνικό με τον Λευτέρη Αυγενάκη. Πάλι καλά που ο μέχρι πρότινος υπουργός αγροτικής οικονομίας ήταν στους «ανασχηματισμένους» και που το Μαξίμου επέδειξε τάχιστα αντανακλαστικά αποφεύγοντας τα χειρότερα.

Έτσι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θυμίζει τον αρχαίο Σίσυφο που προσπαθεί να ανατάξει την παράταξή του και κάποια απρόοπτα ή σχεδιασμένα, του προκύπτουν και τον γυρνάνε πίσω.

Τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ μπορεί να τις δει κανείς είτε ως μισοάδειο είτε ως μισογεμάτο ποτήρι.

Ο μεγάλος αριθμός των υποψηφίων αρχηγών και το μικρό βεληνεκές των περισσοτέρων από αυτούς, φανερώνει πως ο πήχης στο εν λόγω κόμμα έχει κατεβεί πολύ κι έτσι όλοι δικαιούνται να νομίζουν πως μπορούν να τον ξεπεράσουν. Αποτέλεσμα, ένα πρωτοφανές... Δελφινάριο που δεν αποκλείεται να αρχίσει να σφάζεται ακόμη και με χτυπήματα κάτω από την ζώνη. Ο μεγάλος αριθμός και το χαμηλό επίπεδο των υποψηφίων σε συνδυασμό με τις προσωπικές και ταπεινές επιδιώξεις που κρύβονται πίσω από πολλές, μειώνει τις προδιαγραφές σοβαρότητας και εγγύησης για ένα καλύτερο μέλλον.

* Από την άλλη ωστόσο, το ΠΑΣΟΚ δείχνει πως δεν μπορεί να συμβιβαστεί στην ιδέα ενός μικρομεσαίου κόμματος όπως περιορίστηκε τα τελευταία 15 περίπου χρόνια και το οποίο είναι καταδικασμένο είτε να αρκεστεί σε ρόλο καταγγελίας και μόνιμης αντιπολίτευσης, είτε να έχει ρόλο τσόντας σε ενδεχόμενα σχήματα κυβερνητικών συνεργασιών. Για κόμματα εξουσίας, το κύριο ζητούμενο – ακόμη σημαντικότερο από τις θέσεις που πρεσβεύει και το πρόγραμμα που προτείνει- είναι η σχέση του αρχηγού του με τους πολίτες. Το αν δηλαδή κάνει γκελ, κατακτώντας εμπιστοσύνη κι αυξάνοντας την επιρροή του σε κοινωνικές ομάδες και στρώματα. Άλλωστε τα ευρωπαϊκά κόμματα εξουσίας, δείχνουν τον δρόμο. Μια άντε δύο ήττες και πάμε για άλλα, ρίχνοντας μια ακόμη ζαριά και ψάχνοντας κάποιον- κάποια που θα μπορέσει να το οδηγήσει να πολιορκεί με πιθανότητες επιτυχίας τα τείχη της εξουσίας. Με τέτοιο υλικό είναι φτιαγμένα τα μεγάλα κόμματα.

* Το άλλο καλό για το ΠΑΣΟΚ, είναι πως ψάχνουν για αρχηγό και όχι για… Μεσσία ή για θείο από την Αμερική που θα έρθει για να τους σώσει οδηγώντας τους στη Γη της επαγγελίας. Όπως δηλαδή την πάτησαν στον ΣΥΡΙΖΑ που στην αγωνίας της να βρουν κάτι καινούργιο, έπεσαν σε έναν χαρισματικό μεν αλλά σκοτεινό και νεφελώδη Κασσελάκη ο οποίος ούτε πολιτικές σταθερές έχει, ούτε εμπειρία, ούτε έρμα στο τι μπορεί να κάνει και τι όχι. (Τελευταία έβαλε στο στόχαστρό του το ιερό τοτέμ του χώρου- τον Αλέξη Τσίπρα, δείχνοντάς του ακόμη και την έξοδο με ό,τι προοιωνίζεται αυτή του η επιλογή).

* Αν μου ζητούσαν να στοιχηματίσω τι θα προκύψει στην Κουμουνδούρου, θα έβλεπα πλήρη αποσύνθεση και την δημιουργία μικρών αριστερόστροφων σχημάτων εν είδει Νέας Αριστεράς, Ομπρέλας, Πλεύσης, Μέρας, Νύχτας κλπ, ένα μεγαλύτερο κόμμα Κασσελάκη (κομμένο και ραμμένο στα μέτρα και το προφίλ του) και ένα στίφος ατάκτων (στους ΠΑΣΟΚογενείς αναφέρομαι) που θα κινούνται ανάμεσα στο γκρεμό, το ρέμα και την φαντασίωση μιας ενιαίας κεντροαριστεράς υπό τον Αλέξη Τσίπρα και την υποστήριξη του Γιώργου Παπανδρέου. (Όνειρα θερινής νυκτός δηλαδή).

* Με αυτά και με άλλα, ο τίτλος της σημερινής «ΜτΚ», είναι ιδιαίτερα περιγραφικός αποτυπώνοντας άριστα τη ζοφερή πραγματικότητα στα τρία μεγαλύτερα κόμματα της χώρας μας. Ο χαμός ΕΝΤΟΣ στο ΠΑΣΟΚ, ο δρόμος προς την έξοδο- ΕΚΤΟΣ- στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΕΠΙ ΤΑ ΑΥΤΑ της Νέας Δημοκρατίας που όλο αλλάζει ρότα κι όλο στα ίδια μένει.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 07.07.2024