ΑΠΟΨΕΙΣ

Ας φέρει ο Μητσοτάκης τον Πισαρίδη, ας κλωνοποιήσει τον Πιερακάκη, ας κατεβάσει και τον θεό αυτοπροσώπως. Όσο θα αποφεύγει να πάρει τολμηρές αποφάσεις για το Δημόσιο, όσο ο Θεοδωρικάκος,, αντί να επιβάλει αξιολόγηση, θα χαρίζει μειωμένα ωράρια, όσο ο Σταϊκούρας θα βάζει τους φορολογουμένους να πληρώνουν τους μισθούς της πτωχευμένης ΛΑΡΚΟ που –τι θαύμα και αυτό! - είναι υψηλότεροι από τους μισθούς στο ΕΣΥ, γενικώς όσο θα παίζουν με όρους ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή κολακεία, προστασία, προνόμια, η χώρα θα βαδίζει με το δεκανίκι. Και το χάσμα των δύο κόσμων, της επιχειρηματικότητας και του κρατισμού, θα μεγαλώνει. Όχι μόνο με οικονομικούς αλλά -το χειρότερο- με ψυχολογικούς όρους.

Ακούστε μια ιστορία που αφηγήθηκε συνάδελφος, για την αξιοπιστία του οποίου δεν έχω αμφιβολία, και θα συμφωνήσετε ότι το να ζητάς ιδιωτικές επενδύσεις σ΄ αυτή τη χώρα είναι τόσο μάταιο όσο το να ψάχνεις παγόβουνο στη Σαχάρα. Κάνει έλεγχο το ΙΚΑ σε μεγάλη επιχείρηση το 2013. Και κρίνει ότι οι εργαζόμενοι δεν ασφαλίζονταν προσηκόντως. Επιβάλλει την, κατά τη γνώμη του, διαφορά των εισφορών και τα πρόστιμα επί της διαφοράς και βγάζει ένα νούμερο πολύ γερά τριψήφιο. Ο εργοδότης πηγαίνει στον ελεγκτή και τον διευθυντή και τους δείχνει έναν ειδικό νόμο που λέει ότι οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι ορθώς ασφαλίζονταν όπως ασφαλίζονταν. Ο νόμος ισχύει από το 2011 αλλά ο ελεγκτής και ο διευθυντής δεν τον γνωρίζουν. Μικρό το κακό, είναι τόσο περιπτωσιολογική η νομοθεσία της κοινωνικής ασφάλισης που χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Αλλά δεν φτάνει που δεν τον γνωρίζουν, δεν κάνουν τον κόπο να τον διαβάσουν. Ο άνθρωπος τους παρακαλεί να απευθυνθούν στη νομική υπηρεσία του ΙΚΑ. Σα να μιλάει σε τοίχο. Έχουν μάθει να κάνουν copy paste από υπόθεση σε υπόθεση, το καινούργιο τους καταπονεί, η ώρα να περνάει, να έρθει η Παρασκευή. Τα ποσά καταλογίζονται και ο επιχειρηματίας πρέπει να τα καταβάλει, διαφορετικά δεν παίρνει ασφαλιστική ενημερότητα. Έχει οικονομική επιφάνεια, κάτι που δυσκολεύει την άσκηση αίτησης αναστολής, «τρέχει» και μια ρύθμιση, μπαίνει σ΄ αυτήν και η επιχείρηση παραμένει όρθια.

Καταθέτει ένσταση στην Τοπική Διοικητική Επιτροπή του ΙΚΑ. Η Επιτροπή τον δικαιώνει αλλά ο Διευθυντής καταθέτει προσφυγή στα Διοικητικά Δικαστήρια. Λογικά, θα πρέπει οι δόσεις να παγώσουν μέχρι την απόφαση αλλά η λογική είναι απούσα. Εδώ, είτε κερδίσεις είτε χάσεις είναι το ίδιο και το αυτό. Πληρώνεις! Κάτι που κάνει ο άνθρωπός μας. Μέχρι το 2019 οπότε τα διοικητικά δικαστήρια αποφαίνονται ότι ο νόμος, που ο ελεγκτής και ο διευθυντής βαρέθηκαν να διαβάσουν, ισχύει και ακυρώνουν τις πράξεις του ΙΚΑ. Τέλος καλό; Όχι απαραίτητα. Γιατί για να σου δώσει ο ΕΦΚΑ τα λεφτά που αχρεωστήτως σε ανάγκασε να πληρώσεις, δηλαδή να κάνει αυτό που τον διατάσσει το Δικαστήριο, πρέπει να σε ελέγξει σε βάθος εικοσαετίας! Ούτε στα κακουργήματα δεν ισχύει πλέον η εικοσαετία αλλά από το 2017 ισχύει στο ΙΚΑ! Και σου ζητάει να του πας τον ουρανό με τ΄ άστρα Ώστε κάπου πάλι να σκαλώσει και να ξαναρχίσει η πλάκα από την αρχή. Και αυτό θεωρείται σοβαρό Κράτος. Αλλά όποιος τολμήσει να πει ότι ο παραλογισμός πρέπει να λειανθεί, ότι οι υπάλληλοι που από αδιαφορία προκάλεσαν τόση ζημία πρέπει να υποστούν πειθαρχικές συνέπειες, ότι έτσι ανθίζει η διαφθορά γιατί αν είναι να μπλέξεις έτσι, σπρώχνεις κάτι κάτω από το τραπέζι και έχεις το κεφάλι σου ήσυχο, θα είναι «νεοφιλελεύθερος». Δηλαδή, ανάλγητος. Οπότε, μη σου τύχει…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 06-07 Ιουνίου 2020