Πιπέρι και στα λάχανα
Καλή η ψηφιοποίηση του Δημοσίου αλλά, όπως λέει η παροιμία «βρήκαμε πολύ πιπέρι, βάζουμε και στα λάχανα». Και μπορεί μεν κάποιοι να προτιμούν τα λάχανα με πολύ πιπέρι, κάποιοι να ενθουσιάζονται κιόλας αλλά ο μάγειρας οφείλει να έχει στο μυαλό του και όσους δεν συμφωνούν με τις εμπνεύσεις του. Ιδιαιτέρως όταν η θέση του είναι μονοπωλιακή, συνεπώς, οι πελάτες του δεν έχουν άλλη επιλογή. Ή θα φάνε τα λάχανα με το πολύ πιπέρι, ή θα μείνουν νηστικοί.
Το έργο ξεκίνησε με την πανδημία, ως αναγκαίο. Καλό ή κακό δεν είχε σημασία αφού εναλλακτικός τρόπος επικοινωνίας με τις υπηρεσίες του Δημοσίου δεν υπήρχε τότε. Τώρα όμως υπάρχει. Συνεπώς, η επιμονή στις «πλατφόρμες», σε συνδυασμό με τον ραγδαίο αποκλεισμό της φυσικής πρόσβασης σε όσους αδυνατούν να ανταποκριθούν στις νέες απαιτήσεις, μπορεί να ερμηνευθεί μόνο ως ιδεολογική επιλογή. Όποιος προσαρμόζεται, επιβιώνει στον λαβύρινθο της ψηφιακής γραφειοκρατίας. Όποιος δεν μπορεί, έχει να διαλέξει: Ή θα παραιτηθεί ή θα καταφύγει στους επαγγελματίες των login και των password, πληρώνοντας τις υπηρεσίες με χρήματα που μπορεί να μην του περισσεύουν.
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση έχει εγνωσμένη ικανότητα να τυλίγει το τίποτε σε χαρτί πολυτελείας. Σε αντίθεση με τους ΣΥΡΙΖΑίους που η προπαγάνδα τους ήταν μούργα, γι’ αυτό μόλις πέρασε ο πρώτος έρωτας με τον Αλέξη άρχισε να την καταλαβαίνουν ακόμη και οι Τσιπροθείτσες, η προπαγάνδα του συστήματος εξουσίας Μητσοτάκη είναι ραφινέ. Έχει μία επίφαση αριστείας. Αυτό που δεξιοτεχνικά προβάλλεται είναι ότι μεταρρυθμιστές υπουργοί και ζηλευτά μεταπτυχιακά στίβουν διαρκώς το μυαλό τους για να βγάλουν τη δημόσια διοίκηση από την υστέρηση. Και όπως συνήθως συμβαίνει με την καλή προπαγάνδα, μπλέκει το ψέμα με την αλήθεια. Προφανώς είναι σημαντικό να τελειώνεις από τον υπολογιστή δουλειές για τις οποίες κάποτε στεκόσουν στην ουρά -αυτό κρατά ο περισσότερος κόσμος που λόγω ηλικίας ή δεξιοτήτων μπορεί να ανταποκριθεί. Αλλά το δεύτερο μισό της ιστορίας είναι ότι με το πρόσχημα της ψηφιοποίησης η γραφειοκρατία πολλαπλασιάζεται. Νομίζεις ότι στην ΑΑΔΕ και στα υπουργεία υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που το πρωί, πίνοντας τον καφέ τους, αυτοθαυμάζονται κατεβάζοντας ιδέες πώς θα κάνουν το εύκολο δύσκολο. Μία αποδοχή κληρονομιάς που κάποτε τελείωνε σε μία ημέρα, σήμερα θέλει τουλάχιστον ένα μήνα και ψηφιακά πάρε-δώσε με την Εφορία, ακόμη και για διαφορές από τις οποίες το Δημόσιο θα εισπράξει δέκα ευρώ. Χρόνια ολόκληρα μάλλιασε η γλώσσα των δικηγορικών και συμβολαιογραφικών συλλόγων να διαμαρτύρεται για το πιστοποιητικό ΤΑΠ, από εδώ το έφερε, από εκεί το έφερε η κυβέρνηση προσπαθώντας να το διατηρήσει, στο τέλος αναγκάσθηκε να το καταργήσει αφού αυτή η ανοησία καθυστερούσε τα συμβόλαια τουλάχιστον είκοσι μέρες. Ποιος απολογήθηκε για την ταλαιπωρία του κόσμου; Κανένας! Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, τα γραφειοκρατικά βήματα για ένα συμβόλαιο μεταβίβασης ακινήτου είναι στην Ελλάδα 11 και κατά μέσο όρο στον κόσμο 4,7. Όπου γυρίσεις, το ίδιο. Επαγγελματίες από όλους τους χώρους έχουν να αφηγηθούν ιστορίες γραφειοκρατικού παραλογισμού που αντιμετωπίζονται ως θέσφατα.
Δεν είναι μεταρρύθμιση το να φτιάχνεις ψηφιακές πλατφόρμες δια πάσαν νόσον ούτε χρειάζεται να τις φτιάχνει ο Πιερακάκης αυτοπροσώπως -αρκούν μερικοί επιστήμονες πληροφορικής ή η ανάθεση σε κάποια εταιρεία. Εξίσου, δεν είναι μεταρρύθμιση το να καταθέτει ο πολίτης ένα αίτημα ψηφιακά και να μην ξέρει ποιος το επεξεργάζεται και πότε θα του απαντήσει. Αυτό μία χαρά βόλεψε τη νομενκλατούρα του Δημοσίου που δεν θέλει ενοχλητικούς πολίτες να κυκλοφορούν στις υπηρεσίες και να μπλέκουν στα πόδια των υπαλλήλων αλλά μεταρρύθμιση δεν είναι. Μεταρρύθμιση είναι να περιορίσεις την γραφειοκρατία και γι’ αυτό δεν έχει γίνει απολύτως τίποτε.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 17.03.2024
