ΑΠΟΨΕΙΣ

Έχεις εκλεγεί βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ. Στα καλά χρόνια η έγνοια σου ήταν πώς θα μοιράζεις χρήμα. Υποτίθεται ότι βλέπεις λίγο πιο μακριά από όσο βλέπουν οι δημοσιογράφοι και τα καφενεία, αλλά δεν έχεις καταλάβει ότι η χώρα πάει να χρεοκοπήσει και όταν σε προειδοποίησαν ο Γιαννίτσης και ο Αλέκος Παπαδόπουλος τους είπες «νεοφιλελεύθερους» και τους έκοψες την καλημέρα. Είσαι άχρηστος, αλλά ας το πάρει το ποτάμι. Εκλέγεσαι το 2009 «για το σοσιαλισμό» και ξαφνικά διαπιστώνεις ότι για πρώτη φορά στην πολιτική ζωή σου πρέπει να πάρεις δύσκολες αποφάσεις, να πας αντίθετα με τον τηλεοπτικό λαϊκισμό, να εξηγήσεις ότι δεν γίνεται η τρίτεκνη μητέρα στο δημόσιο να βγαίνει στη σύνταξη με είκοσι χρόνια δουλειάς και ότι είναι ανήθικο να μην αξιολογούνται όσοι πληρώνονται με δημόσιο χρήμα. Δεν έχεις κουράγιο να κοντράρεις την αλητεία που διακόπτει τις παρελάσεις. Ανθρώπινο και αυτό. Τι κάνει εδώ ο φιλότιμος άνθρωπος; Παίρνει το καπελάκι και γυρίζει στη δουλειά του. Ξαναγίνεται φαρμακοποιός, δικηγόρος, πολιτικός μηχανικός. Αν θέλει, εξηγεί γιατί, αν όχι, δεν χάλασε ο κόσμος. Το μόνο που δεν επιτρέπεται είναι να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο, να αγκαλιαστεί με εκείνους που του πετούσαν γιαούρτια και όλοι μαζί να βρίζουν όσους ανέλαβαν τις ευθύνες τους και έμειναν για να σώσουν ό,τι σώζεται.

Είσαι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Παλιό, από την εποχή του 3%, ή καινούργιο, από εκείνα που καβάλησαν το ρεύμα της «αγανάκτησης». Υποσχέθηκες ότι θα σκίσεις τα μνημόνια, μίλησες για 13η σύνταξη, υπονόησες σεισάχθεια, πήρες μέρος σε εκατοντάδες πορείες για να μην ιδιωτικοποιηθεί ο ΟΛΘ, κατήγγειλες την Cosco, σήκωνες μπάρες όταν ακόμη δεν πλήρωνες διόδια, για να πας από το Ωραιόκαστρο στα Διαβατά, ίσως ήσουν και από τους γραφικούς που άπλωναν πανό κατά της Fraport στα αεροδρόμια και τους έβλεπαν οι τουρίστες σαν ούφο. Γενικώς υποσχέθηκες τον ουρανό με τ’ άστρα. Ακόμη χειρότερα, όσους έλεγαν ότι αυτά συνεπάγονται Βενεζουέλα, δεν τους θεωρούσες πολιτικούς αντιπάλους αλλά εχθρούς. Σάπισες την ψυχή των ακροατών σου. Μιλούσες για «Νενέκους» και «Γερμανοτσολιάδες» και χειροκροτούσες έναν πολιτικό αρχηγό που αποκαλούσε τους αντιπάλους του «όχι και τόσο Έλληνες». Σ’ όλο αυτό δεν έβλεπες τίποτε αποκρουστικό, όλα τα επέτρεπε το όραμα της επανάστασης. Και μόλις σάλταρες στην εξουσία, έρχεται η πραγματικότητα να σε εξευτελίσει. Είσαι υπουργός Εργασίας και ασκείς έφεση για τα αναδρομικά των συνταξιούχων, λέγοντας πόσο αναγκαίο ήταν το πρώτο μνημόνιο. Είσαι υπουργός Οικονομίας και υπερασπίζεσαι στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο το PSI, που τόλμησαν να υπογράψουν ο Παπαδήμος και ο Βενιζέλος, ενώ απειλούσες ότι θα τους παρέπεμπες από ειδικό δικαστήριο. Φτάσαμε στον ορισμό του αυτοεξευτελισμού!

Ο Μαυρογιαλούρος είναι αδικημένη θεατρική μορφή. Ο Σακελλάριος τον θέλησε, επιπόλαιο αλλά φιλότιμο που μόλις κατάλαβε τι γινόταν γύρω του, εγκατέλειψε την πολιτική. Ο Μαυρογιαλούρος έκανε ό,τι δεν έκαναν ο Τσακαλώτος, ο Δρίτσας, ο Κατρούγκαλος, η Αχτσιόγλου, όλοι οι βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και, βεβαίως, ο Τσίπρας. Ένας, έστω ένας, να παραιτηθεί από φιλότιμο και ας είναι για μία μέρα. Αλλά πού…