ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο πρωθυπουργός καλείται να ξεπεράσει ένα πρόβλημα που από τυπικής πλευράς δεν υπάρχει. Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται στην 5^η ψηφοφορία και με σχετική πλειοψηφία. Φυσικά, ένα τέτοιο ακραίο ενδεχόμενο, δημιουργεί μία νέα πολιτική κατάσταση, καθώς θα αποτελέσει μία δεινή ήττα για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του και για αυτόν τον λόγο το χαρακτήρισα «ακραίο ενδεχόμενο». Χωρίς να εμπλακώ στην άχαρη διαδικασία της ονοματολογίας, νομίζω πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρωτίστως θα κληθεί να πάρει θέση στο εξής βασικό ερώτημα: πολιτικό πρόσωπο ή πρόσωπο εκτός πολιτικής;

Αυτό είναι το κεντρικό δίλημμα. Αν αποφασίσει επ’ αυτού η συνέχεια είναι πιο εύκολη. Στην πρώτη περίπτωση τα ονόματα είναι μετρημένα, στη δεύτερη περίπτωση δεν έχει κανέναν λόγο να μην ανανεώσει τη θητεία της νυν Προέδρου της Δημοκρατίας. Συνεπώς η περίπτωση του μη πολιτικού προσώπου, εκ πρώτης όψεως, ελάχιστο ενδιαφέρον παρουσιάζει.

Αν όμως ο πρωθυπουργός κρίνει πως τα συμφέροντα της χώρας, αλλά και της κυβέρνησής του, απαιτούν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να προέρχεται από τον χώρο της πολιτικής, τότε θα πρέπει στην απόφασή του να συνυπολογίσει και τις πολιτικές συνέπειες της όποιας επιλογής του στον τομέα των συνεργασιών. Δηλαδή προς τα πού έχει στραμμένη την προσοχή του; προς την Κεντροαριστερά ή προς τα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Εννοείται πως υπάρχουν αξιόλογοι πολιτικοί που να καλύπτουν και τις δύο επιλογές.

Άμεσα συνδεδεμένο με αυτό το ζήτημα είναι και το πώς αντιλαμβάνεται ο πρωθυπουργός τον σχηματισμό της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Τον ενδιαφέρει πρωτίστως η κυβερνητική συνοχή ή θα ρισκάρει να εκλεγεί ο Πρόεδρος με μια ευρύτερη πλειοψηφία, αλλά με ενδεχόμενες απώλειες ψήφων από τον χώρο της συμπολίτευσης; Μπορεί, μετά την πανηγυρική υπερψήφιση του προϋπολογισμού, να έχει αναπτερωθεί το ηθικό των κυβερνητικών βουλευτών, όμως μία υφέρπουσα δυσαρέσκεια, αυθόρμητη ή κατευθυνόμενη, μπορεί να εκδηλωθεί με αφορμή τη συγκεκριμένη ψηφοφορία. Και δεν χρειάζονται πολλοί βουλευτές! 5-6 είναι αρκετοί για να προκαλέσουν πολιτικό πρόβλημα στον πρωθυπουργό.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ένα ζήτημα που έχει αποσυνδεθεί από την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, παρ’ όλα αυτά, δίνει τροφή για πολλούς και σημαντικούς προβληματισμούς, καθώς όπως προανέφερα, δύναται να προκαλέσει πολιτικές αναταράξεις. Ο πρωθυπουργός κρατά στα χέρια του το κλειδί των εξελίξεων και η απόφασή του αναμένεται να ανακοινωθεί ίσως νωρίτερα από ό,τι έχει γραφτεί.

Στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης το ΠΑΣΟΚ τηρεί στάση σώφρονος αναμονής. Περιμένει να ακούσει την κυβερνητική πρόταση και αναλόγως να αποφασίσει, αποφεύγοντας έτσι τις παγίδες που πήγε να στήσει το κόμμα της «Νέας Αριστεράς». Ήταν τόσο άφρων η πρόταση που υπέβαλε, ώστε συμπαρέσυρε και έναν αξιοπρεπή νομικό σε μικροπολιτικά παιχνίδια. Είναι η αγωνία του μικρού κόμματος να δείξει πως δεν είναι μικρό. Τελικά το μόνο που κατόρθωσε η «Νέα Αριστερά» ήταν να επιβεβαιώσει το μέγεθός της. Στο ίδιο μήκος κύματος με το ΠΑΣΟΚ κινείται και ο ΣΥΡΙΖΑ υπό τη νέα ηγεσία του, που δείχνει μετρημένη και συγκρατημένη. Όλοι γνωρίζουν πως Πρόεδρο Δημοκρατίας εκλέγει η συμπολίτευση και αναμένουν την πρότασή της.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 05.01.2025