ΑΠΟΨΕΙΣ

Καιρό τώρα η αντιπολίτευση έψαχνε να βρει κάτι που να θυμίζει την «βία και νοθεία» των εκλογών του 1961. Τώρα ευαγγελίζεται την «αλλαγή» δάνειο από τον Αντρέα του 1981! Για να είναι στην επικαιρότητα το θέμα «σύγκρουση τρένων» γίνονται πορείες, διαμαρτυρίες, απεργίες, καταλήψεις. Ο πόνος που αισθανόμαστε για τον χαμό των δυστυχών γίνεται προσπάθεια να μετατραπεί σε αίτημα αλλαγής! Αλλά όχι σαν το 1981! Όχι αλλαγή στην κοινωνία. Αλλαγή φρουράς! Άσε που ξεχάσαμε και τον COVID που δυστυχώς είναι εδώ, ευτυχώς ηπιότερος…

Κάνουν κατάληψη (δηλαδή παρανομούν κατά τον ποινικό κώδικα) του σχολείου ή του κτιρίου σε ένα πανεπιστήμιο με απόφαση των μαθητών ή του φοιτητικού συλλόγου. Άσχετα με την συμμετοχή ή τις διαδικασίες πόσο λογική έχει να εμποδίζεις να γίνονται τα μαθήματα με αίτημα «να γίνουν καλές οι συγκοινωνίες;». Η πίεση ασκείται στον εαυτό σου που μένει πίσω στην διαδικασία μάθησης με βάση την οποία διεκδικείς να ενταχθείς με καλύτερους όρους στην αγορά εργασίας.

Παράλογο; Ναι. Μόνο η αναφορά στον σύντροφο ΜΑΟ που έλεγε «Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση» μπορεί να εξηγεί τα κίνητρα. Ευτυχώς με την δυνατότητα εξ αποστάσεως εκπαίδευσης η εκπαιδευτική διαδικασία συνεχίζεται κουτσά - στραβά. Και πάντα μένει το ερώτημα της αποτελεσματικότητας της συμμετοχής. Μαθητές που ασκούνται στην Δημοκρατία μέσω των 15μελών συμβουλίων απλά αδιαφορούν. Φοιτητές που καλούνται να συμμετέχουν στην Διοίκηση απλά αδιαφορούν. Αυτός -πρακτικά- είναι ο κίνδυνος: να μην συμμετέχουμε και σε κάποιες περιπτώσεις μόνο να καταγγέλλουμε!

Ο άλλος παραλογισμός είναι ότι συνδικάτα και κόμματα που θεωρούν ότι δεν πρέπει να υπάρχει κανένας έλεγχος και αξιολόγηση διαμαρτύρονται γιατί δεν αξιολογήθηκαν -όπως θα ήθελαν αυτοί, οι αρμόδιοι της ρύθμισης της συγκοινωνίας. Άλλοι που θέλουν τα πάντα να είναι κρατικά διαμαρτύρονται για τον κρατικό ΟΣΕ που έχει την ευθύνη. Μύλος. Σαν φάρσα επανάληψης του 1981 και της μεγάλης αλλαγής που φαίνεται να αποτελεί το νέο αφήγημα.

Θα παίξει ρόλο στις εκλογές; Προσπαθούν να εμφανίσουν την δική τους πρόταση (δηλαδή έλεγχο των πάντων από αυτούς και μεταφορά κάθε απόφασης σε αυτούς οραματιζόμενοι την ολοκληρωτική διοίκηση του χαμένου παραδείσου) σαν πρόταση που θα φτιάξει τα τρένα και όλα τα άλλα. Μέχρι τις εκλογές ας προσπαθήσουμε να κάνουμε τις απαραίτητες διαρθρωτικές τομές. Πίσω στο 1977 και το 1981 της αλλαγής που όσοι έλεγαν ότι η αλλαγή δεν είναι πρόσκληση σε πάρτι αλλά απαιτεί διαρθρωτικές τομές και ορθολογική διοίκηση δεν πέτυχαν να πείσουν.

Όπως λέω συχνά: τρίζουν τα κόκκαλα του Καποδίστρια…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 19.03.2023