Τα λάθη του Μητσοτάκη
Προφανώς και κανείς δεν είναι αλάνθαστος. Ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης που είναι πρωθυπουργός σε μία χώρα όπου πολλές φορές καλείται να λάβει συνεχείς αποφάσεις γιατί αναιτίως το κράτος δεν λειτουργεί. Είναι δε παρήγορο ότι πρόκειται για έναν πολιτικό που αναγνωρίζει τα λάθη του.
Ξεκινώ από το πρώτο λάθος. Δεν έγινε τώρα, αλλά πέρσι το καλοκαίρι. Όταν πολιτικοποίησε αναίτια τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Το σύνθημα «όλες οι περιφέρειες να γίνουν μπλε» ήταν εκτός τόπου και χρόνου, αλλά και εκτός λογικής Μητσοτάκη που πάντοτε στο παρελθόν μιλούσε για την ακομμάτιστη αυτοδιοίκηση και που έχει αποδείξει ότι μπορεί να συνεργάζεται με όλους τους καλούς δημάρχους, ανεξαρτήτου πολιτικού χρώματος. Προς τι λοιπόν το σύνθημα να γίνουν και οι 13 περιφέρειες της χώρας «γαλάζιες»; Το αναφέρω γιατί οι αυτοδιοικητικές εκλογές (επειδή η χώρα δεν βάφτηκε «μπλε») ήταν η πρώτη εκλογική ήττα του Μητσοτάκη. Και όχι την περασμένη Κυριακή.
Δεύτερο λάθος; Η εκ νέου πολιτικοποίηση των ευρωεκλογών. Είχε χίλια δίκια να λέει ότι δεν έφταιξε αυτός γιατί οι άλλοι ξεκίνησαν το σύνθημα «στείλτε μήνυμα». Αυτός όμως δεν έπρεπε να σηκώσει το γάντι. Δε θα του έλεγε κανείς τίποτα, αν δεν έμπαινε σε μία κουβέντα περί του Πόθεν Έσχες του Κασσελάκη ή δεν απαντούσε στα περί μηνύματος. Τι χρειάζεται εξάλλου η χώρα το οποιοδήποτε μήνυμα (είτε θετικό είτε αρνητικό) ένα χρόνο μετά τις εθνικές εκλογές και όταν η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι και στα δύσκολα καλά κρατεί;
Θα μου πείτε: Πήγε να ανεβάσει τη συσπείρωση. Όμως με παλιομοδίτικους τρόπους. Και τελικά εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι οι ψηφοφόροι δεν τσίμπησαν. Γιατί και αυτοί, όπως και ο Μητσοτάκης, κουράστηκαν να κάνουν εκλογές.
Τρίτο λάθος; Ο πήχης του 33%. Ήταν τόσο σίγουρος ότι θα περάσει από επάνω που τον έθεσε ο ίδιος. Προφανώς για να δείξει σιγουριά, αλλά και για να σταματήσει τις ερωτήσεις για το ποσοστό που θα ήθελε. Δεν αρκούσε όμως μία απλή απάντηση περί καθαρής νίκης της ΝΔ; Που θα ήταν και στανταράκι…
Κατά τα λοιπά όλα έπαιξαν το ρόλο τους. Και η ακρίβεια και τα Τέμπη και το μπρος-πίσω για το εκλογικό σύστημα (λίστα η σταυρός, μικρές ή μεγάλες περιφέρειες) και η ευρωλίστα που δεν ήταν καθόλου Μητσοτάκης. Και τα ομόφυλα ζευγάρια. Όχι γιατί προώθησε ένα νομοσχέδιο που είχε αντιδράσεις, αλλά γιατί το άφησε να κυριαρχεί στη δημόσια συζήτηση για τρεις μήνες.
Τώρα θέλει συμμάζεμα, φρεσκάρισμα και μία γερή ομάδα αποτελεσματικών ανθρώπων (Δεξιών; Κεντρώων; Κεντροαριστερών; Λίγο ενδιαφέρει), που θα ιδρώσουν για τρία χρόνια και θα βελτιώσουν την Ελλάδα.
Θα το επιτύχει η νέα κυβέρνηση που ανακοινώθηκε την Παρασκευή; Μακάρι. Όμως η δεξαμενή των ανθρώπων που την αποτελούν είναι σχεδόν ίδια και απαράλλαχτη. Και αυτό προβληματίζει.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 16.06.2024
